Κηρύγματα
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ - Ο Κύριος επί των κυμάτων
Είδαμε, αγαπητοί μου αδελφοί, στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα τον Κύριο να ανεβαίνει σε όρος υψηλό για να προσευχηθεί. Εκεί, μόνος, συνομιλεί με τον Πατέρα Του. Η απόσυρση αυτή του Ιησού γίνεται μετά το θαυμαστό γεγονός του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων για το χορτασμό του πλήθους που άκουγε το κήρυγμά του.
Ο Κύριος ευεργετεί μέσα στον κόσμο, αλλά αποσύρεται και στην έρημο για να προσευχηθεί για τον κόσμο, αφήνοντας έτσι σε όλους μας τύπο ζωής. Προτού σκορπίσει τους όχλους, διώχνει τους μαθητές Του με το πλοίο για να μην τους δώσει αφορμή κενοδοξίας, αφού οι όχλοι ήταν φυσικό να δοξάσουν τους μαθητές μετά το μέγα θαύμα του πολλαπλασιασμού.
Όση ώρα ο Ιησούς προσεύχεται στο όρος, οι μαθητές, μέσα στο πλοίο, καταμεσής της θάλασσας κλυδωνίζονται από τους ενάντιους ανέμους και αγωνιούν. Τότε, κι ενώ ήταν βαθιά μεσάνυχτα, ο Ιησούς τους πλησιάζει περπατώντας πάνω στα κύματα. Εκείνοι έντρομοι νομίζουν πως βλέπουν φάντασμα. Ο Ιησούς τους καθησυχάζει, φανερώνοντας το πρόσωπό Του. Τότε ο Πέτρος, ενθουσιώδης όπως ήταν και παρορμητικός, λέγει στον Κύριο: «Αν είσαι εσύ, Κύριε, δώσε εντολή να κατεβώ στα κύματα, για να έρθω κοντά Σου». Ο Ιησούς του λέγει: «Έλα». Τη στιγμή όμως που βαδίζει επί των κυμάτων έρχεται αντιμέτωπος με την ισχύ του ανέμου. Φοβάται και αρχίζει να καταποντίζεται. Τότε του φωνάζει: «Κύριε, σώσον με». Ο Ιησούς απλώνει το χέρι, τον πιάνει και τον ανεβάζει στο πλοίο αφού πρώτα τον επέπληξε πατρικά: «Ολιγόπιστε, γιατί δείλιασες;». Ο άνεμος αμέσως υποχωρεί και οι μαθητές προσκυνούν τον Κύριο, ομολογώντας πως είναι αληθινά ο Υιός του Θεού.
Αυτή είναι εν συντομία, αδελφοί μου, η ιστορία της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.
Ένα πρώτο μήνυμα είναι πως μετά από ένα μεγαλειώδες γεγονός ακολουθεί ένας μεγάλος πειρασμός. Έτσι μαθαίνουμε να μην ξεθαρρεύουμε με τα ευχάριστα αλλά να ζούμε πάντοτε εν εγρηγόρσει και προσευχόμενοι, για να μην αιφνιδιαστούμε από τις δυσκολίες που θα ακολουθήσουν. Ο καλός Θεός, για να μην προσκολλόμαστε στις όποιες επιτυχίες και ξεχνάμε Αυτόν και τους συνανθρώπους μας, έχει συνδέσει στη ζωή μας τα ευχάριστα με τα δυσάρεστα. Θέλει να μας απαλλάξει από τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα και να έχουμε συνεχώς προσανατολισμένη την ύπαρξή μας και την ψυχή μας σε Εκείνον, είτε ευτυχούμε είτε δυστυχούμε.
Ένα δεύτερο μήνυμα της περικοπής είναι πως μόνο έπειτα από μακρόχρονη προσευχή, όπως αυτή του Ιησού στο Όρος, δύναται ο άνθρωπος να σταθεί πάνω στα κύματα της ζωής και να μην καταποντιστεί απ’ αυτά. Οι μεγάλες φουρτούνες που συναντάμε μας ταράζουν και μας πνίγουν, διότι δεν προσκαρτερούμε στην προσευχή. Και μέσα σε αυτή την παραζάλη των θλίψεων ακόμη και ο Θεός φαίνεται ως φάντασμα και πως όλα χάνονται. Όμως ο λόγος του Κυρίου, το «Εγώ ειμί», αμέσως πληροφορεί τις καρδιές των μαθητών και οι πιο τολμηροί, όπως ο Πέτρος, αψηφούν τους κινδύνους και τρέχουν κοντά Του.
Ένα τρίτο μήνυμα είναι πως όταν βρισκόμαστε μέσα σε μεγάλες θλίψεις, το μόνο που μπορεί να κρατήσει ακέραιη την ύπαρξή μας είναι να στρέψουμε την προσοχή και τις ελπίδες μας στον Κύριο. Όσο ο Πέτρος κοιτούσε τον Ιησού, πορευόταν σταθερά στα κύματα. Όταν όμως η προσοχή του στράφηκε σε αυτά, άρχισε να βυθίζεται. Οποιαδήποτε άλλη λύση είναι ψυχοφθόρα. Αλλά και πάλι όταν ο νους αιχμαλωτίζεται στους πειρασμούς και στρέφεται στο σκοτάδι που υπάρχει μέσα μας ή γύρω μας, με μεγάλη φωνή σαν εκείνη του Πέτρου, ας κράζουμε: «Κύριε, σώσον με», και ο Κύριος θα μας ανορθώνει ενώ η παρηγορητική παρουσία Του θα αγγίζει και θα γλυκαίνει τις καρδιές μας. Μόλις ο Ιησούς πάτησε το πόδι Του στο σκάφος όπου βρίσκονταν έντρομοι οι μαθητές, αμέσως η θάλασσα ηρέμησε.
Ένα τέταρτο μήνυμα προκύπτει από τη συμπεριφορά του αποστόλου Πέτρου. Ο Πέτρος, μόνος από τους άλλους μαθητές, τόλμησε να προσεγγίσει τον Κύριο στα μανιασμένα κύματα. Ήταν παρορμητικός και ενθουσιώδης. Είχε αγαθή πρόθεση, αγαπούσε πολύ τον Κύριο. Όμως ακόμα δεν είχε μέσα του γιγαντώσει η πίστη στη δύναμη του Ιησού. Δεν είχε λάβει την εξ ύψους δύναμη. Γι’ αυτό και κάποια στιγμή τα κύματα τον κλόνισαν.
Ο γέροντας Πορφύριος είχε πει κάποτε σε μαθητή του: «Είσαι, μωρέ, ενθουσιώδης. Αν αποκτήσεις και πίστη, θα φτάσεις ψηλά». Ο Κύριος επέπληξε τον Πέτρο λες και οι άλλοι μαθητές δεν ήταν ολιγόπιστοι. Κατά βάθος χαιρόταν με τον Πέτρο γιατί οι άτσαλες κινήσεις του δεν έκρυβαν ιδιοτέλεια. Ήταν γέννημα της μεγάλης αγάπης του προς τον Ιησού. Και όταν πάνω στο όρος Θαβώρ ο Πέτρος είπε να φτιάξουν τρεις σκηνές και όταν έκοψε το αυτί του Μάλχου, και όταν δεν θέλησε να του πλύνει τα πόδια ο Κύριος στον Μυστικό Δείπνο και όταν απέτρεπε τον Κύριο να ανέβουν στα Ιεροσόλυμα και όταν έφτασε πολύ κοντά Του την ώρα των παθών με αποτέλεσμα να δειλιάσει και να Τον αρνηθεί, όλα αυτά δηλώνουν καθαρά πόσο μεγάλο ζήλο και πόθο είχε για τον Κύριο, χωρίς να λογαριάζει τη δική του ζωή.
Μήπως και ο απόστολος Παύλος δεν λειτουργούσε στο ίδιο μήκος κύματος; Και αυτός προτού λάβει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος από μεγάλη αγάπη για τον Θεό του ιουδαϊσμού κινείτο άτσαλα. Δίωκε την Εκκλησία του Χριστού. Κράταγε τα ρούχα του πρωτομάρτυρα Στεφάνου κατά το λιθοβολισμό του. Όμως είχε ανιδιοτέλεια. Δεν αγαπούσε το βόλεμά του. Έβαζε τον εαυτό του σε κίνδυνο από αγάπη για τον Θεό. Γι’ αυτό τελικά ο Πέτρος και ο Παύλος έγιναν οι δύο στύλοι της Εκκλησίας μας. Και όταν ο Χριστός λίγο πριν από την Ανάληψή Του είπε στον Πέτρο το «φιλείς με» τρεις φορές, «με αγαπάς, Πέτρο;», ο Πέτρος Του είπε στο τέλος: «Εσύ, Κύριε, όλα τα ξέρεις. Συ γνωρίζεις ότι σε αγαπώ». Σαν να Του έλεγε: «Κύριε, ξέρεις από παλιά πόσο σε αγαπώ, ξέρεις πως από την αγάπη μου για Σένα έκανα και λάθη. Ακόμα δεν μας έχεις στείλει το Άγιο Πνεύμα για να μην σαλεύουμε από τους πειρασμούς. Κύριε, από τη μεγάλη αγάπη μου για Σένα, έπεφτα και στη φωτιά, με αποτέλεσμα να πληγώνεται συχνά ο εγωισμός μου με τις γκάφες μου. Ξέρεις πόσο πολύ Σε αγαπώ. Εγώ εγκατέλειψα για Σένα τα πάντα, ακόμη και την οικογένειά μου και παρ’ όλα αυτά με επέπληττες για τα αγαπητικά λάθη μου. Με μάλωσες ως ολιγόπιστο, με αποκάλεσες σατανά, είπες ότι αν δεν μου πλύνεις τα πόδια δεν θα έχω μερίδιο στη Βασιλεία Σου, πως μάχαιρα έδωκα και μάχαιρα θα λάβω και ότι τρεις φορές θα Σε αρνηθώ».
Αυτά με τον Πέτρο. Ο γέροντας Πορφύριος αγαπούσε ιδιαίτερα τους τολμηρούς, όταν βέβαια η τόλμη τους προερχόταν από τη μεγάλη και ανιδιοτελή αγάπη τους. Γιατί τόλμη έχει και ένας νέος που κάνει σούζες με το μηχανάκι. Αυτή όμως η τόλμη κρύβει υπέρμετρο εγωισμό. Και αυτούς που ρισκάρουν από εγωισμό ο Γέροντας τους έλεγε μπερδεμένους. Ο ίδιος τόλμησε, μικρό παιδάκι, να φύγει από το σπίτι του και να πάει μόνος, στο άγνωστο γι’ αυτόν Άγιον Όρος, για να αγαπήσει τον Χριστό.
Σίγουρα για να πετύχει ένας άνθρωπος στη ζωή του θα χρειαστεί να τολμήσει να βγει από το εγωιστικό του κέλυφος. Όμως, αν δεν βιώσει την Πεντηκοστή, δεν θα γλιτώσει τις γκάφες και τα λάθη, όπως αυτά λειτούργησαν και στη ζωή του αποστόλου Πέτρου και Παύλου προτού λάβουν την εξ ύψους δύναμη.
Ο Θεός μας τόλμησε από μεγάλη αγάπη να δημιουργήσει τον άνθρωπο ελεύθερο. Κι όμως αργότερα ο Ίδιος είπε: «Μετάνιωσα που έφτιαξα τον άνθρωπο!» Και έφτασε στο σημείο να σταυρωθεί ένας Θεός για να μπορέσει πάλι ο άνθρωπος να μπει στην τροχιά του Παραδείσου. Αντίθετα, ο δειλός άνθρωπος δεν έχει ούτε αγάπη ούτε ταπεινώνεται, καθώς μένει άπραγος και άεργος. Και ένας που κάθεται δεν φαίνεται πως κάνει λάθη, όμως όλη η ύπαρξή του είναι λάθος, διότι δεν γίνεται συνδημιουργός του Θεού, όπως ο Κύριος έδωσε εντολή στους Πρωτοπλάστους, να εργάζονται και να φυλάττουν εν τω Παραδείσω αυτά που έλαβαν ως δωρεά.
Είθε αδελφοί μου, ο Κύριος να είναι συγκυβερνήτης στο σκάφος της ζωής μας, για να είναι πάντα το επίγειο ταξίδι μας ήρεμο και γαλήνιο. Και αν καμιά φορά φαίνεται πως είμαστε μόνοι, πνιγμένοι απ’ τις φουρτούνες και ο Κύριος απών, να ξέρουμε πως μας παρακολουθεί και «κρύβεται» μόνο και μόνο για να Τον καλέσουμε με όλη μας την καρδιά. Τότε ως ευγενής και φιλεύσπλαχνος θα έρθει να μετατρέψει τους καιρούς και να μεταβάλει τις εποχές και να δημιουργήσει πνευματικές λιακάδες που θα ζεσταίνουν τις παγωμένες ψυχές μας.
Κλείνουμε με μια μεγαλειώδη προσευχή του π. Σωφρονίου Σαχάρωφ: «Ελθέ ουν και σώσον με, τον καταποντιζόμενον, ως έσωσας τον Πέτρον, τον τολμήσαντα να πορευθεί προς συνάντησίν Σου, επί των υδάτων της θαλάσσης».
17 Ιουλίου 2012